Ατομική ευθύνη. Πότε την είχαμε;

Guardian («K» 10/12/08): «Μία χώρα που ανέχεται την παρατεταμένη βία δεν μπορεί να προστατέψει ή να τιμήσει την ελευθερία. Η κυβέρνηση δεν προστατεύει, δεν υπηρετεί, δεν σέβεται καν τον λαό. Είναι κυβέρνηση για τον εαυτό της, εξ ου και ο κόσμος απαντά αναλόγως. Φοροδιαφεύγει, αρνείται να καταβάλει τις εισφορές για την περίθαλψη, εμπαίζει τους νόμους, δωροδοκεί, εποφθαλμιά θέσεις στο Δημόσιο, κάνει ό,τι του αρέσει και μένει ατιμώρητος». Και τελειώνει με το συνταρακτικό συμπέρασμα: «Ενίοτε, στις δημοκρατίες ο λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει».
Για να το εξετάσουμε αυτό λίγο ...περισσότερο σε σχέση με το σήμερα.
Από μία κοινωνία που επί δεκαετίες οι εκάστοτε κυβερνήσεις την διαπαιδαγωγούσαν στον Ατομικισμό, τον ανταγωνισμό, τον φιλοτομαρισμό, στην ρουφιανιά, την λαμογιά, το ρουσφέτι, το ατομικό βόλεμα, τον ωχαδερφισμό κτλ., έρχονται τώρα στα δύσκολα και ζητούν σεβασμό στον συνάνθρωπο. Αυτοί που πρόβαλλαν όλα τα παραπάνω ως αξίες, καλυμμένα ή απροκάλυπτα, απαιτούν τώρα από την κοινωνία, με επιβολή προστίμων, την …ατομική ευθύνη!
Μεγάλη υπόθεση να απαιτείς από τον ΈΛΛΗΝΑ κάτι που δεν έχει για δεκαετίες, την Ατομική ευθύνη!

• Το αίσθημα που μάς λείπει όταν πίνουμε «ένα ποτηράκι παραπάνω» και μετά πιάνουμε το τιμόνι.
• Όταν πετάμε στα σκουπίδια και όχι στον σωστό κάδο, ό,τι ανακυκλώνεται.
• Όταν αφήνουμε τα απορρίμματα και τα αποτσίγαρά μας στην παραλία.
• Όταν ρυπαίνουμε κυκλοφορώντας με χαλασμένο καταλύτη αν και το ξέρουμε....

Η αλήθεια είναι ότι το αίσθημα της ατομικής ευθύνης στην Ελλάδα είναι αγαθό εν ανεπαρκεία, που τώρα αναζητείται για τον πόλεμο με τον κορωνοϊό.
Αναζητείται και όλο χάνεται. Όπως ο ύποπτος ως φορέας του ιού, που ενόσω αναμενόταν το αποτέλεσμα του τεστ, το έσκασε από το νοσοκομείο και χάθηκε μαζί με το ιικό φορτίο του. Από ατομική ευθύνη για την πάρτη του βεβαίως βεβαίως!!!

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ η ατομική ευθύνη δεν υπήρξε το κυρίαρχο πρότυπο στην Ελλάδα και ο τρόπος που το προπαγανδίζει η κυβέρνηση, δεν είναι τίποτα άλλο από το απόλυτο πολιτικό άλλοθι, απέναντι στις ευθύνες που έχουν για τη διάλυση του κοινωνικού κράτους.
Προβληματιστείτε, προετοιμαστείτε, γιατί έχουμε δρόμο μπροστά μας!