Ύαινες στην οδό Γιαγτζή (ΆΜΦΙΣΣΑ)

Ότι θα χρειαζόμαστε και πιστοποιητικά Αμφισσοφροσύνης, άλλο και τούτο πάλι. Να τα επιδεικνύομε μάλιστα στις ξενόφερτες ύαινες που ‘‘σκυλεύουν’’ το κατ’ αυτές ‘‘κουφάρι’’ της Άμφισσας, ξεπερνά τα όρια της πιο νοσηράς φαντασίας. Γνωστά τα ήθη ολωνών μας στο μικρόν ετούτο τόπο. Ποιος είναι και τι προσφέρει ο καθένας με τη δουλειά του και τη δουλειά που δίνει και σε άλλους, υπαλλήλους και μη, με το πού προτιμά να στείλει σχολείο τα παιδιά του, πού θέλει να μένει, να έχει τους φίλους του.

Κάποιοι απ’ τους ‘‘έτσι’’ θα μπορούσαν να έχουν ανάμιξη και στα κοινά και να φέρουν και τα τραύματα απ’ τις αναπόφευκτες συγκρούσεις τους, αναγνωρίζοντας ‘‘το ψάρι οπούθελα τόπιασα· δεν ματαζυγώνω σε κανέναν απ’ αυτούς. Και ξέρω πόσην αρετή θυσιάζει καθένας διά την πατρίδα μας και πόση θα θυσιάση και εις το εξής’’ (Μακρυγιάννης).
Και πάλι ενεργοί πολίτες είναι. Με την αγωνία τους για τον τόπο, τις ανταλλαγές απόψεων και το χιούμορ τους.

Κι απ’ την άλλη, ξενόφερτοι αυτόκλητοι αυτοαναχθέντες σε τιμητές. Ανέλαβαν με τη θρασύτητά τους στο ξέφραγο αμπέλι μας ένα λειτούργημα, αλλά δεν ένιωσαν και δε δέχτηκαν τίποτε απ’ τις αξίες και τον πολιτισμό αυτού του τόπου.
Βρήκαν και τον πλανόδιον ημίκοσμο, που θέλουν νάναι και στην πολιτική, νάχουν και άποψη για όλα και για την οδό Γιαγτζή, χωρίς να έχουν μαγαζί - επιχείρηση εκεί, μια ασήμαντη λεπτομέρεια, που επενδύουν στην άγονη κι αρρωστημένη αντίθεση πρωτεύουσας - λιμανιού και κρύβονται να σέρνουν το γαϊτανάκι με ξυλοπόδαρους και μεταφορικώς ακέφαλα κορμιά.

Οι ρύποι τους είναι πιο εφήμεροι κι απ’ τους ίδιους. Κι ένα φύσημα φτάνει να τους σαρώσει. Η ταλαιπωρία απ’ την πεζοδρόμηση της Γιαγτζή παραμένει. Κι ενώ άλλοι φταίνε γι’ αυτή, το θέμα έχει ξεπέσει στο επίπεδο των υαινών...

Π. Ζέρβας