Από τότε την Ημέρα του Λαζάρου πάντα ήμουν έτοιμος να δεχτώ τα κορίτσια που θα έρχονταν στο σπίτι μας με τα καλάθια τους να τραγουδούν τα πανέμφορα λόγια.
Μερικές μέρες πριν είχα πάει στην τράπεζα να αλλάξω χαρτονομίσματα για κέρματα, πάλι με σκοπό να ήμουν έτοιμος να αφίσω ένα χρηματικό ποσό για κάθε κορίτσι.
Φέτος, και συγκεκριμένα στις 24 Απριλίου, δεν ακουγόταν πουθενά στην ατμόσφαιρα χαρούμενες φωνές, το κελάδισμα, των κοριτσιών. Περίμενα, τα αυτιά μου τεντωμένα, ίσως ακούω κάτι, ίσως το κουδούνι να χτυπά . . . .
Τίποτε, και μάλιστα, όπως κάθε χρόνο, είχα στην θέση του ένα χαρτί πάνω το οποίο θα έγραφα τα ονόματα των κοριτσιών που θα ερχότουσαν.
Τίποτε.
Το πρωί έφυγε, και μαζί του το Λάζαρο του 2021.
Σκέτη απογοήτευση. Ακόμα σκέφτηκα να καλέσω ένα κορίτσι να σταθεί κοντά στην είσοδο του σπιτιού και να τραγουδάει, έστω λίγο, να ακούσω τα λόγια. Δεν το έκανα.
Αλλά υπάρχει ελπίδα. Δηλαδή, όπως ο Χριστός έκανε το Λάζαρο να ζήσει πάλι, με τον ίδιο τρόπο θα βοηθήσει εμάς να βγούμε, να ελευθερωθούμε, σπό την πανδημία. Πράγματι θα αφίσουμε ότι είναι νεκρό μέσα στα σώματά μας και στις ψυχές μας, και θα αγκαλιάσουμε την πιό πολύτιμη ουσία στον κόσμο, την ζωή.
Άλλωστε αυτή είναι η σημασία του Πάσχα, το πέρασμα από το σκοτάδι, την μιζέρια, τον θάνατο, προς την ζωή, γεμάτη υγεία, χαρά και ευτυχία. Ακριβώς αυτό περιμένουμε αυτές τις Άγιες Ημέρες.
Χριστός Ανέστη!
ΤΖΩΝ ΤΑΟΥΝΣΕΝΤ ΓΟΥΩΡΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου