ΓΙΟΡΤΑΣΑΤΕ ΕΡΗΜΗΝ ΜΑΣ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ - ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

Φίλος του παλιού μεγάλου αμφισσέα δημοσιογράφου, είδε στην T.V., το διαδίκτυο, τον εορτασμό της τοπικής μας επετείου με τις/τους υψηλές/ούς προσκεκλημένους και τηλεφώνησε:

• Έτσι γιορτάζεται το ’21 σε καμιά ξένη χώρα και μάλιστα μουσουλμανική!
• Μα, περιορισμοί λόγω πανδημίας. Δεν έχουμε και την πλ. Ησαΐα, σε φάση εκσκαφής-ανακαίνισης
• Την κατάλληλη στιγμή κι αυτό...
• Έ έτυχε,
• Τότε γιατί τη γιόρτασαν την επέτειο; Γιορτή χωρίς κόσμο δε νοείται! Μικρομέγαλη απομίμηση της 25ης Μαρτίου στην Αθήνα; Εκεί έπρεπε κάτι τέλος πάντων να δείξει η Ελλάδα και στον έξω κόσμο. Αυτού; Στα Σάλωνα που σφάζαν αρνιά, έγινε γιορτή χωρίς γλέντι ρουμελιώτικο, κλαρίνα και το περίφημο κρασί σας; Χωρίς Πανουργιά, Ησαΐα και τους άλλους γενναίους; Τι ήταν; γραφειοκρατική διεκπεραίωση; Γιατί δεν τη μετέθεταν γι’ αργότερα, να χαρεί κι ο κόσμος, τόσο στριμωγμένος; Ήταν κλεισμένο το πρόγραμμα των υψηλά ισταμένων;

Είπε κι άλλα ο ηλικιωμένος γνωστός και δεν είχα τι να του απαντήσω. Μάλλον δεν περίμενε κι απόκριση στα αυτονόητα. Κι είχε δίκιο στην κριτική και τις αντιρρήσεις του. Απ’ τα αρχαία χρόνια τα μη δημοκρατικά καθεστώτα προνοούσαν άρτον και θεάματα για το λαό. Στη σύγχρονη εποχή καθιερώθηκαν επέτειοι εθνικές και τοπικές, που άρχοντες και πολίτες γιόρταζαν με δοξολογίες, πανηγυρικούς, καταθέσεις στεφανιών, παρελάσεις των παιδιών και λαϊκό γλέντι. Γιορτή κανονική δηλαδή.

Σε εποχές που έρχονταν οι γιορτές αυτές της Ελευθερίας, ενώ η χώρα βρισκόταν υπό επιεικώς κηδεμονία με μνημόνια κ.λπ., ζόρισαν τα πράγματα. Το κυβερνολόι τ’ άκουγε κι η λαϊκή δυσαρέσκεια, βρίσκοντάς τους μπροστά τους, τους τα έψελνε κι εύκολα θα μπορούσε να εξελιχθεί σε οργή. Κι άρχισαν σκέψεις, να καταργηθούν, λέει οι παρελάσεις, με σαθρές δικαιολογίες, σπρώχνονταν να βγαίνουν οι απόκεντροι αιρετοί στις εκδηλώσεις. Μαντρωμένος κι ελεγχόμενος στην καθημερινότητά του ο κόσμος στη χώρα των Λωτοφάγων της εικονικής – ψηφιακής πραγματικότητας, θυμόταν στις επετείους την παλιά φωνή Λαού, οργή Θεού κι έβγαινε για κανένα παραμάζωμα...

Ανάμεσα στα άλλα που έφερε η πανδημία, πέρασαν αδιαμαρτύρητα και θα μείνουν και μετά, γιατί να μην είναι κι ο εορτασμός των επετείων, ιδίως όταν είναι να τιμηθούν Επανάσταση κι Ελευθερία! – συνοπτικά, εν κλειστώ και στα μουγγά; Πολλά αποφεύγονται έτσι. Είμαστε πρωτοπόροι γιατί το πείραμα στον τόπο μας, μάλλον πέτυχε προχθές! Στο εύκολα κατηγορούμενο ως θεοκρατικό Βυζάντιο, το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων, ο αυτοκράτορας παρέθετε κάθε μέρα γεύμα στο παλάτι, όπου στο τραπέζι παρακάθονταν εκτός των αρχόντων και των ξένων αντιπροσώπων και 12 εκπρόσωποι κάθε φορά των πενήτων της Κωνστανινούπολης. Η εποχή μας που απεχθάνεται στείρες παραδόσεις και βυζαντινισμούς, δεν αποκλείει απ’ τα επίσημα γεύματα πένητες προλετάριους και αστούς – Α, όλα κι όλα, λόγω πανδημίας, - αλλά κι απ’ τις παρελάσεις και τα λαϊκά πανηγύρια, τον κόσμο!..

Ο γνωστός κλείνοντας τη συνδιάλεξη, ευχήθηκε σαρκαστικά ‘‘και του χρόνου’’. Να υπαινισσόταν ότι τότε θα είναι ένας αιώνας απ’ την οδυνηρά Μικρασιατική καταστροφή; 

Π. Ζέρβας