Ποντάραμε στο «Ελλάς-Γαλλία, συμμαχία». Άστα, συμμόρφωση και του Μανόλη στη σκληρή γραμμή της Καγκελαρίου. Δύσκολη η κατάσταση...Αν για τη μνήμη ενός άδικα σκοτωμένου παιδιού, πριν από κάποια χρόνια, ξεχειλίζει από διαδηλωτές διαμαρτυρόμενους το κέντρο της Αθήνας, για τα κρίσιμα εθνικά συμφέροντα, δεν αξίζει μια κινητοποίηση, ή γι’ αυτό το ζήτημα, παραίτηση υπέρ της ακροδεξιάς; Μιά συγκέντρωση, με ... άγριες για την Ε.Ε. διαθέσεις στο Σύνταγμα και ταυτόχρονη αποχώρηση των κυβερνητικών μας στο διασυρμό του ‘‘πάλι αναβολή κυρώσεων’’ των Βρυξελλών κι ένωσή τους επικεφαλής όσων θα φώναζαν και για τον εμπαιγμό – στυγνή εκμετάλλευση με τα Μνημόνια (ομολογημένης απ’ τους ίδιους αποτυχίας!) και κάτι οφειλόμενες γερμανικές αποζημιώσεις, θα μετρούσε ή όχι; Λαϊκισμός ή φωνή Λαού; Στην κλωτσημένη αυτή ευκαιρία, έχει κι η Αριστερά απάντηση; Έστω μια κυβερνητική ασαφή δήλωση ότι θα ξανασκεπτόμαστε την αγορά δαπανηρότατου πολεμικού εξοπλισμού απ’ τη Γαλλία που έκαμε πίσω, ούτε αυτό!
Αλλά εδώ έχουν προκύψει δυο ευκαιρίες που η τύχη ΔΕΝ θα ξαναχαριστεί να μείνουν ανεκμετάλλευτες κι ένας κίνδυνος που μπορεί ν’ αλλάξει πολύ δυσμενέστερα την κατάσταση. Ευκαιρία πρώτη: Οι αμερικανικές κυρώσεις εις βάρος της Τουρκίας. Έχασαν πελάτη και δισεκατομμύρια είσπραξης; Τον τιμωρούν. Ο άλλος μόνο τώρα πονάει και μαζεύεται. Η Ελλάδα, θεατής! Πού θα ξαναβρεί τέτοια ευκαιρία; Άκουγε στο ΝΑΤΟ την επίθεση κατά των Τούρκων απ’ τον (απερχόμενο έστω) ΥΠΕΞ ΗΠΑ ο δικός μας με ανοιχτό στόμα και του έκανε εντύπωση, σαν ομιλητής σε θαμώνα επαρχιακού καφενείου, αντί ν’ αδράξει την ευκαιρία και να προσθέσει εκεί, επί τόπου, στη βράση του σίδερου και για υφαλοκρηπίδα, Αιγαίο, παράνομη κατοχή της μισής Κύπρου από εισβολή και βεβήλωση Αγ. Σοφίας. Καλύτερη ευκαιρία από όταν ο εχθρός βάλλεται και είναι στριμωγμένος, υπάρχει; Αντ’ αυτού, τα καλά παιδιά μιλάνε μόνο όταν τους δοθεί άδεια...
Στη συγκυρία που ο ένας έχασε το μεγάλο πελάτη και τον τιμωρεί, αφού μπορεί κι ο άλλος που τον έχει πελάτη και δε θέλει να του τραβήξει έστω το αυτί, με ποιον πάμε; Υπάρχει κάποια ανώτερη σοφία διπλωματίας που μας διαφεύγει; Τον χαζό και περιμένουμε το Μάρτη κι από κει... ζήσε Μάη (με τα λούλουδα) κι από κει τον Αύγουστο, πούναι παχιές οι μύγες; Τέτοια ευκαιρία – στρίμωγμα δεν θα ξαναπαρουσιαστεί και να περάσει έτσι ανεκμετάλλευτη; Τώρα πιέζεις σαν αλογόμυγα, να προστεθεί στην κατραπακιά και κάτι απ’ τα δικά σου. Θέλει η υπερδύναμη να αδειάσει και τους άλλους που χαϊδεύουν τον άπιστο πελάτη; Γλυκά μάτια εμείς! Δηλ. εκμετάλλευση των αντιθέσεων των ισχυρών κατά πώς έπραξαν – διδάσκουν Καποδίστριας, Βενιζέλος, Σβορώνος
Δεύτερη ευκαιρία. Η υπογραφή συμφωνίας αποχώρησης συντεταγμένα του Ην. Βασιλείου απ’ την ΕΕ. Σπεύσαμε να συγχαρούμε τους ευρωπαίους επικεφαλής της διαπραγμάτευσης. Ενώ: θα μπορούσαμε να το παίξουμε – έστω σε δηλώσεις- λυπημένοι, περιφρόντιδες, που αποχωρεί η Αγγλία για να προασπίζει καλύτερα τα εθνικά της συμφέροντα. Κι ότι τώρα υπάρχει ένα προηγούμενο ‘‘δεδικασμένο’’ αποχώρησης για όποιον ΔΕΝ αισθάνεται ασφαλής απ’ την Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη των Εταίρων, ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο όσων προσφέρει η ΕΕ σε κράτος μέλος που απειλούνται ζωτικά του συμφέροντα. Με μια φράση προς κάθε αποδέκτη: Μη θεωρείτε δεδομένη για δούλεμα και καρπαζοείσπραξη την Ελλάδα, με μια θηλειά συνέχεια, μόνιμα στο λαιμό, στο μεταναστευτικό κ.λπ. Μπορεί ν’ αρθρώσουν τέτοιες απόψεις πρώην δημοσκόποι, καλαθοσφαιριστές κ.λπ. Ποιοι;
Κι ο κίνδυνος: οι Τούρκοι επαναπροσεγγίζουν το Ισραήλ. Να κάτσουμε κι εδώ απαθείς, βασιζόμενοι στην Αίγυπτο και τον Ουάρντα, κι ας ήταν, λέει, και Σαλάχ;
Χ. Δραντζίνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου