Όλο το παλιό σύστημα μοιάζει να κάνει ένα μακρύ πάρτι. Όπως έκανε, πλην εξαιρέσεων, πριν από την κρίση. Κι όπως έγινε τότε, φαίνεται ότι η χώρα θα κλείσει έναν κύκλο, επιστρέφοντας στο σημείο της κρίσης: δηλαδή στα ελλείμματα, την ύφεση, τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθού και την κοινωνική κατάρρευση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν έχει συμπληρώσει ακόμα έναν χρόνο πρωθυπουργός και κυβερνά με εκρήξεις αλαζονείας, σαν να μην υπάρχουν νόμοι, σαν να μην υπάρχει κράτος, σαν η χώρα να είναι σπίτι του και τα κρατικά ταμεία κουμπαράς του.
Μέσα στην πανδημία, όταν εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις ήταν κλειστές, όταν εργαζόμενοι βρίσκονταν με το ένα πόδι στην ανεργία, όταν μικρομεσαίοι επιχειρηματίες ένιωθαν τη θηλιά των χρεών να σφίγγει στο λαιμό τους, τις ίδιες εκείνες ημέρες, η παρέα του πρωθυπουργού σχεδίαζε το μεγάλο πλιάτσικο. Δεκάδες εκατομμύρια σκορπίστηκαν σε Μέσα Ενημέρωσης, που ή ήταν ανύπαρκτα ή ήταν περιορισμένης αναγνωσιμότητας. Όχι μόνο με αδιαφάνεια αλλά και χωρίς κανένα κριτήριο. Μέσα Ενημέρωσης, που ανήκαν σε κουμπάρους, φίλους και συγγενείς στελεχών και βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Απίθανα Μέσα Ενημέρωσης, που σε πολλές περιπτώσεις δημιουργήθηκαν τις μέρες που μοιραζόταν το δημόσιο χρήμα. Που δεν πρόβαλαν, απαραίτητα, χρήσιμες οδηγίες επιβίωσης στην καραντίνα – πολλές φορές συνέβαινε το αντίθετο, όπως ότι ο κορωνοϊός δεν κολλάει με τη θεία κοινωνία. Αλλά σίγουρα, ήταν Μέσα Ενημέρωσης που δεν βρίσκει κανείς υποψία κριτικής για την κυβέρνηση, και ιδίως για τον πρωθυπουργό.
Σε ότι αφορά στα ΜΜΕ, αναμφίβολα ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αισθάνεται καλά με τίποτα λιγότερο, από το να νιώθει πανίσχυρος. Όποιο Μέσο επιβεβαιώνει τη συνθήκη του Ηγέτη-Μεσσία-Τσώρτσιλ, περνάει από το ταμείο και εισπράττει. Ανεξαρτήτως αν η μοναδική απήχηση που έχει είναι στους ανθρώπους της Νέας Δημοκρατίας. ‘Η, μάλλον, ιδίως όταν συμβαίνει αυτό…
Αντίθετα, όποιο Μέσο ασκεί κριτική, είτε παίρνει λίγα ψίχουλα για ξεκάρφωμα ή δεν παίρνει τίποτα γιατί, πρέπει να κλείσει.
Κι αυτό, γιατί έρχονται δύσκολες μέρες. Οι ρωγμές που θα ανοίξουν στην πραγματική ζωή, στην καθημερινότητα των ανθρώπων και των νοικοκυριών, πρέπει να μπουν κάτω από το χαλί. Να μη φαίνονται.
Να τις ξέρουν μόνο όσοι τις ζουν.
Όμως, με την ύφεση, την ανεργία, τα λουκέτα, που έρχονται από τις πολιτικές επιλογές του κ. Μητσοτάκη - και όχι από την πανδημία - οι ρωγμές αυτές, όσο κι αν κρύβονται θα γίνονται χάσματα, που κανένα χαλί δεν θα μπορεί να συγκρατήσει το πάρτι που έχει ξεκινήσει.
Κι όσοι συμμετέχουν στο πάρτι, μπορεί ξαφνικά, από τη μια μέρα στην άλλη, να αισθανθούν πως χάνεται το χαλί κάτω από τα πόδια τους και χάνονται και οι ίδιοι στο χάος που δημιούργησαν.
Γιατί όπως είπαμε, η ιστορία κάνει replay…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου