Κυβερνητικοί λύκοι

Όταν το Μάρτιο, η ελληνική κυβέρνηση άρχισε να αντιλαμβάνεται το μέγεθος του COVID-19 και να παίρνει μέτρα, οι πολίτες άκουσαν την κυβέρνηση. Τήρησαν τα μέτρα, με αξιοθαύμαστη επιμέλεια. Από τότε, χωρίς αντιδράσεις, τα παιδιά στερούνται την άμεση εκπαίδευση, οι εργαζόμενοι ένα μεγάλο μέρος των εισοδημάτων τους και οι μικρομεσαίοι, του επιχειρηματικού κόσμου, δεν ξέρουν σε ποια κατάσταση θα ανοίξουν ξανά – και αν ανοίξουν – οι επιχειρήσεις τους. Οι πολίτες, ορθώς τηρούν πολύ προσεκτικά τις συστάσεις της επιστημονικής κοινότητας. Και όλοι, με προσωπικό κόστος γι’ αυτό. Το οποίο το καταβάλουν χωρίς αμφισβητήσεις, για το κοινό καλό.

Το κόστος των πολιτών, επεκτείνεται από τα όρια της ατομικής ευθύνης στην περιοχή της κοινωνικής ευθύνης. Έτσι αποκτά και μια ηθική διάσταση: πώς οι επιτήδειοι να μην εκμεταλλευτούν αυτή την κατάσταση, και το κόστος που καταβάλλουν οι υπόλοιποι το μετατρέψουν σε προσωπικό τους όφελος.
Η ευθύνη, για να μην συμβεί αυτό, βαραίνει την κυβέρνηση. Όμως, αποδείχθηκε στην περίπτωση των τραγελαφικών voucher, ότι τα πρόβατα τα φυλάει ο λύκος.

Στήθηκε μια «δουλειά» γαλάζιας κοπής, εις βάρος των επιστημόνων, των ανθρώπων εκείνων, που την αριστεία τους επικαλούταν επί χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Που αποτελούν τη δεξαμενή των «αρίστων», που θα διοικούσε το επιτελικό του κράτος. Με πρόσχημα την ενίσχυσή τους, αποφασίστηκε να μοιραστούν 90 εκ. ευρώ σε 5-6 ημέτερα ΚΕΚ, που βαφτίστηκαν μεσάζοντες σε μια νύχτα, όταν ήταν παντελώς άχρηστη η μεσολάβησή τους, για να δοθούν αυτά τα χρήματα με τη βούλα της Κομισιόν.

Επελέγη αυτή η μέθοδος, γιατί προφανώς η αρχική πρόθεση των πολιτικών εγκεφάλων που την έστησαν, δεν ήταν να δοθεί ενίσχυση στους επιστήμονες. Απ’ όλες τις διαδικασίες που είχαν μπροστά τους, κρίθηκε ως καταλληλότερη η μέθοδος των μεσαζόντων των ΚΕΚ. Μετά τη σπασμωδική αντιμετώπιση του σκανδάλου, φαίνεται πως η πραγματική αρχική πρόθεση, ήταν άλλη: η χρηματοδότηση των ημετέρων, μέσα στο σοκ της πανδημίας. Και μετά, αναζητήθηκε ο τρόπος που θα λειτουργούσε ως πρόσχημα.

Όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή: «Ίδρωσε το αυτί του Κυριάκου Μητσοτάκη και απέσυρε την τηλεκατάρτιση, μόλις βγήκαν δημοσιογραφικές έρευνες, που φέρουν συμβούλους υπουργών να σχετίζονται με τα 5 ΚΕΚ, που πήραν τη μερίδα του λέοντος». Δεν ήταν ο καημός τους οι επιστήμονες, αλλά οι εντιμότατοι φίλοι στα ΚΕΚ.

Το ερώτημα είναι, ποιος έστησε τη χρηματοδότηση των ημετέρων και την απαξίωση των επιστημόνων; Ο κ. Βρούτσης, πίσω από την πλάτη του κ. Μητσοτάκη, ή ο κ. Μητσοτάκης με μαριονέτα τον κ. Βρούτση; Ο κ. Μητσοτάκης, πάντως, δεν έδειξε θιγμένος από τους χειρισμούς του κ. Βρούτση. Τους βρήκε ηθικά ορθούς και «απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του», όπως ο κ. Πέτσας διαβεβαίωσε. Είναι λογικό. Του εμπιστεύτηκε μια αποστολή και θα την ολοκλήρωνε, αν δεν προέκυπτε ο αστάθμητος παράγοντας της δημοσιογραφικής έρευνας. Μαζί τα φτιάξανε, για να παραφράσουμε και τη γνωστή ρήση.

Μεταξύ λύκων, σε τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχει κάθε λόγος η εμπιστοσύνη να απολαμβάνεται…