Σκέφτομαι ότι είναι αδύνατον να συλλάμβουμε το βάθος του θέματος. Και μόνο ο τρόπος που η αρρώστια αυτή έρχεται και μας πνίγει, είναι αρκετός να μας τρομοκρατεί.
Πιστεύω ότι ο τρόμος είναι τέτοιος που όλοι βάζουμε μπροστά τα μηχανήματα της άμυνας και της προσωπικής προστασίας.
Σκεφτόμαστε χαρούμενα πράγματα γεμίζοντας τις ημέρες μας με ψώνια, με μαγειρική, με τραγούδια. Αλλά δεν σκεφτόμαστε ένα πράγμα, δηλαδή αυτούς που έχουν φύγει και με έναν τόσο φριχτό παγκόσμιο αριθμό.
Πριν λίγες ημέρες δοκίμαζα κάτι άλλο. Επίτηδες ανάγκασα τον εαυτό μου να φέρνω μέσα στο μυαλό μου όλους τους συνανθρώπους που ήταν θύματα του ιού. Δεν άφησα καμία άλλη σκέψη να πλησιάσει. Και με αυτό τον τρόπο, σιγά σιγά ήρθε μία ηρεμία και μια γαλήνη μέσα μου. Ήμουν κοντά τους, προσπαθόντας να τους δώσω θαλπωρή, να τους μιλήσω, να τους ακούω να μου λένε πως ήταν η ζωή τους πριν.
Τέλος, αυτή η Μεγάλη Εβδομάδα είναι για όλους μας μια μεγάλη ευκαιρία, μια ευκαιρία για να προσευχόμαστε, και με όλη την ψυχή μας, για όλους αυτούς που έχουν κλείσει τα μάτια τους από τον ιό, να νιώθουμε ότι είμαστε πολύ κοντά τους.
Και έτσι δεν χωράει η αμφιβολία ότι όταν εμείς θα προσευχιθούμε για τους νεκρούς οι ίδιοι νεκροί θα προσευχιθούν για εμάς. Και με αυτό τον τρόπο αυτή η Μεγάλη Εβδομάδα θα τελειώσει με μία πραγματική Ανάσταση, την Ανάσταση μιάς καινούργιας σκέψεως, μία σκέψη που έχει μία τεράστια δύναμη να μας ελευθερώσει από την καθημερινότητα. Και είναι μία δύναμη που θα μας παρακινήσει να προσευχιθούμε συνεχώς για αυτούς τους ανθρώπους που έχουν κοιμηθεί από τον κοροναϊό.
ΤΖΩΝ ΤΑΟΥΝΣΕΝΤ ΓΟΥΩΡΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου