Γιάννης Α. Μυλόπουλος
Τώρα που οι επιλογές του Αλέξη Τσίπρα και η υπεύθυνη πολιτική που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση δικαιώνονται από τις εξελίξεις σε μια σειρά από κρίσιμους τομείς, όπως:
- Στο μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής με την πολύπλευρη και πολυδιάστατη διπλωματία του ΣΥΡΙΖΑ που είχε αποδυναμώσει και απομονώσει την Τουρκία στην περιοχή, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σήμερα με την αδύναμη εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη που ενθαρρύνει την γείτονα να προχωρεί σε πρωτοφανείς προκλήσεις, καθώς και με τη Συνθήκη των Πρεσπών, που είχε επαναφέρει την Ελλάδα στο διεθνές προσκήνιο ως δύναμη σταθερότητας και ειρήνης και η οποία είχε πολεμηθεί λυσσαλέα από τη ΝΔ με βαριές κατηγορίες περί προδοσίας και άλλων ανοησιών.
- Στο μέτωπο του προσφυγικού, όπου η εφαρμογή υπεύθυνης πολιτικής διεθνοποίησης του προβλήματος και μετάθεσης της ευθύνης που αναλογεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε συνδυασμό με την εφαρμογή πολιτικής μετεγκατάστασης των προσφύγων και των μεταναστών από τα νησιά και τα σύνορα στην ηπειρωτική χώρα είχε εξομαλύνει το πρόβλημα, το οποίο διογκώθηκε και εκτροχιάστηκε, εξ αιτίας της απουσίας πολιτικής και λανθασμένων επιλογών, μετά τις εκλογές του καλοκαιριού του 2019.
- Στο μέτωπο της κοινωνικής πολιτικής και της υποστήριξης του δημόσιου συστήματος υγείας, που είχε αποτελέσει βασικό πυλώνα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με την κυβέρνηση της ΝΔ που υπόσχονταν να το συρρικνώσει προς όφελος ιδιωτικών επενδύσεων στην υγεία που δήθεν θα έφερναν ανάπτυξη.
Όλοι δηλαδή περίμεναν ότι ο Τσίπρας θα αντέγραφε τον σημερινό πρωθυπουργό και τα στελέχη της ΝΔ, οι οποίοι σε αντίστοιχες συνθήκες κρίσης για τη χώρα, όπως για παράδειγμα στη μεγάλη καταστροφή στο Μάτι, είχαν αξιοποιήσει την ευκαιρία για να κάνουν «μαύρη» αντιπολίτευση, να συκοφαντήσουν και να κατηγορήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, προσβλέποντας αποκλειστικά σε πολιτικά οφέλη και σε εκλογικά κέρδη και αδιαφορώντας για τις τύχες των πολιτών και της χώρας.
Ο Αλέξης Τσίπρας όμως έκανε την έκπληξη.
Παρά το γεγονός ότι υπέστη ο ίδιος, ως πρωθυπουργός, τις συνέπειες της ανευθυνότητας που επέδειξαν τότε η ΝΔ και ο Μητσοτάκης και παρά το γεγονός ότι σήμερα ήρθε η ώρα να πάρει το αίμα του πίσω, καθώς η ζωή τον δικαιώνει σε όλες τις κρίσιμες επιλογές του, εκείνος επιμένει να «παίζει» τον Μητσοτάκη στο γήπεδο της σοβαρότητας και της ευθύνης.
Είναι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα μια αντιπολίτευση που έχει κατηγορηθεί και πολεμηθεί όσο κανένας άλλος όσο ήταν στην κυβέρνηση, να μη δείχνει εκδικητικότητα και να τείνει χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση σε δύσκολες στιγμές.
Εκτός από πρωτοφανές, είναι όμως και ευφυέστατος ελιγμός από πλευράς του Αλέξη Τσίπρα.
Γιατί έτσι μεταφέρει τον Μητσοτάκη εκτός έδρας, εκτός δηλαδή του πεδίου της ανευθυνότητας, των επιθέσεων και των αντιπαραθέσεων, στο οποίο ο σημερινός πρωθυπουργός ειδικεύεται και έχει διακριθεί.
Φέρνοντάς ο Αλέξης Τσίπρας τον Μητσοτάκη στο δικό του γήπεδο, στο γήπεδο της υπεύθυνης πολιτικής, της σοβαρότητας και της ευθύνης, μακριά από το γήπεδο των αντιπαραθέσεων, των εντυπώσεων και της επικοινωνίας, τον αναγκάζει να παίξει εκτός έδρας, ένα παιχνίδι που δεν το γνωρίζει και που δεν το μπορεί.
Γι’ αυτό και στο γήπεδο της ευθύνης, μακριά από στημένες κάμερες, από προκατασκευασμένα λόγια και από επικοινωνιακά τεχνάσματα, στα οποία θριαμβεύει ο σημερινός πρωθυπουργός και το επιτελείο του, οι μάσκες πέφτουν και ο καθένας αναδεικνύει την πραγματική κλάση του.
Όποιος πολιτεύεται με ήθος δεν ζητά εκδίκηση, αλλά δικαίωση.
Και η δικαίωση του Αλέξη Τσίπρα έρχεται με την απ’ ευθείας αντιπαράθεσή του με τον πολιτικό του αντίπαλο στο πεδίο της υπεύθυνης πολιτικής.
Εκεί όπου ο βασιλιάς είναι γυμνός…
*Ο Γιάννης Α. Μυλόπουλος είναι Καθηγητής ΑΠΘ, Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του «ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου