ΣΧΟ ΙΤΕΑ-ΚΙΡΡΑ: Ορειβατική εκδρομή στα Πολιτικά Ευβοίας

Κυριακή 3 Νοεμβρίου αντι για Μουσείο και αρχαιολογικό χώρο Ακρόπολις θα περπατήσουμε το μονοπάτι της Ηρώς στα Πολιτικά Ευβοίας. Είναι δυο
πολύ όμορφα μονοπάτια ήπια(ημερήσια εκδρομή)
Mικρή διαδρομή
Τύπος : Κυκλική
Δυσκολία : Πολύ εύκολη
Μήκος : 3,5km
Ανάβαση : 333m με 18,9% μέση κλίση
Κατάβαση : 333m με -15,7% μέση κλίση

Mεγάλη διαδρομή
Τύπος : Κυκλική
Δυσκολία : Εύκολη
Μήκος : 8,5km
Ανάβαση : 550m με 13,0% μέση κλίση
Κατάβαση : 550m με -10,6% μέση.

Στην συνέχεια ο ΕΟΣ Χαλκίδος προσφέρει φαγητό κρασί και θα υπάρχει και χορός. Θα μπει λεωφορείο μεγάλο. Κόστος 15€/άτομο. Προκαταβολή 10€. Πληροφορίες τηλ.2265032100 κιν.6945703548.
Το μονοπάτι γίνεται καθε χρόνο στη μνήμη της Ηρώς,βλέπετε παρακάτω την
ιστορία της. Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας, το Μονοπάτι της Ηρώς :

Το Μνημείο της Ηρώς

Ήταν κάποτε ένα μονοπάτι…Το Μνημείο της Ηρώς…ένα από τα πολλά μονοπάτια που οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τότε ως
οδικές αρτηρίες. Το συγκεκριμένο το χρησιμοποιούσε, σχεδόν αποκλειστικά, ο μπάρμπα-Μαραγκός από τα Πολιτικά της Εύβοιας.
Η αρχή του βρισκόταν στον Άγιο Παντελεήμονα -στην έξοδο του χωριού – κι
έφτανε ψηλά στο νταμάρι με τις ασβεστόπετρες. Αυτές ήταν η πρώτη ύλη
που θα επεξεργαζόταν στο καμίνι του. Αυτές κουβαλούσε με το ζώο μέχρι
εκεί για να φτιάξει πρώτης ποιότητας ασβέστη που πουλούσε σε συντοπίτες και ξένους. Ο παππούς Μαραγκός δεν περπατούσε στο μονοπάτι για αναψυχή ούτε για άσκηση αλλά για βιοπορισμό. Αν και… Ποιος ξέρει;
Μπορεί… στην απόλυτη ησυχία μιας χειμωνιάτικης λιακάδας ή όταν αγνάντευε από ψηλά την ανατολή του ήλιου κάποιο καλοκαιρινό πρωινό, να συναντούσε τη Φύση -που κάποιοι τη λένε και Θεό.

Τα χρόνια πέρασαν, ο παππούς Μαραγκός γέρασε, ο τρόπος ζωής άλλαξε, ο
ασβέστης παραγόταν πια με πιο σύγχρονους και εύκολους τρόπους.
Το μονοπάτι δεν είχε πια σκοπό, εγκαταλείφθηκε, έκλεισε, έγινε ρουμάνι.
Η φύση έσβησε τα ίχνη της ανθρώπινης παρέμβασης και ομογενοποίησε το
τοπίο. Μόνο κάποιοι υπέργηροι στο χωριό γνώριζαν την ύπαρξή του και, κατά προσέγγιση, τη διαδρομή του μα δεν είχαν λόγο να μιλάνε γι αυτό.
Ποιος νοιαζόταν; Τώρα το χωριό είχε ασφαλτοστρωμένους δρόμους και τα
αυτοκίνητα έφερναν σε αφθονία όλα τα αγαθά –μαζί και τον ασβέστη.
Κι όμως υπήρχε κάποιος που νοιαζόταν! Το κορίτσι.

Πλάκα αφιερωμένη την Ηρώ

Την έλεγαν Ηρώ Μαραγκού και είχε μέσα της και δύναμη και πείσμα.
«Πρέπει να εντοπίσουμε και να καθαρίσουμε το μονοπάτι του προ προπάππου μου. Μπορεί να μην είναι πια χρηστικό, έχει όμως ιστορική και συναισθηματική αξία. Είναι κομμάτι της Ιστορίας του τόπου μας. Η προσπάθειά μας δεν θα είναι άσκοπη. Υπάρχουν ορειβάτες που θα χαρούν να το περπατήσουν και ν’ αγναντέψουν λαχανιασμένοι τη θάλασσα από το ψηλότερο σημείο του.»

Η Ηρώ κυνήγησε το όνειρό της με επιμονή που ενέπνευσε κι άλλους. Η
ανταπόκριση ήταν μεγαλύτερη από την αναμενόμενη και η ιδέα άρχισε δειλά-δειλά να υλοποιείται. Μέσα από συλλογική και εθελοντική δουλειά το μονοπάτι αποκαλύφθηκε, διανοίχτηκε και φάνηκαν ίχνη του παλιού νταμαριού.
Ο Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας αγκάλιασε την πρωτοβουλία και όρισε την πρώτη επίσημη ανάβαση του μονοπατιού Μαραγκού για την 1η Νοέμβριου του 2015 που από τύχη αγαθή συνέπιπτε με την ονομαστική γιορτή της Ηρώς-Αργυρώς.

Χάρτης Μονοπατιού Ηρώς

Η Ηρώ λαχταρούσε να βρίσκεται στην εξόρμηση και να δει το όραμά της να

παίρνει σάρκα και οστά. Ονειρευόταν δεκάδες ορειβάτες, με πολύχρωμα
σακίδια στην πλάτη, ν’ ανεβαίνουν τα φιδίσια τριγυρίσματα του μονοπατιού του προ προπάππου της. Μα η Ηρώ δεν μπορούσε να είναι εκεί.
Η Ηρώ πάλευε στο νοσοκομείο μ’ ένα θηρίο που λέγεται σάρκωμα –μια
επιθετική μορφή καρκίνου που συνηθίζει να προσβάλει νεαρά άτομα.
Η κατάστασή της δεν επέτρεπε την παραμικρή μετακίνηση. Ευτυχώς οι γιατροί είδαν με ανθρώπινη κατανόηση τον δικαιολογημένο πόθο της και οργάνωσαν μια γιγάντια επιχείρηση μεταφοράς της μέσα σε εξοπλισμένο νοσοκομειακό όχημα που θα της επέτρεπε να βρίσκεται στο σημείο εκκίνησης χωρίς να στερηθεί ούτε στιγμή την ιατρική υποστήριξη που είχε απόλυτη ανάγκη. Το ταλαιπωρημένο της πρόσωπο έλαμψε στο άκουσμα της είδησης.

Δεν πρόλαβε τη μεγάλη μέρα. Έσβησε ένα μήνα πριν με τη λαχτάρα της προσμονής. Ήταν 29 χρόνων. Έσβησε όπως σβήνει το νυχτολούλουδο το πρωί. Το φως του κόσμου ήταν, φαίνεται, πολύ δυνατό και τη μάρανε.
Προτίμησε να στέκεται αιώνια στη σκιά των πεύκων –στην αρχή του
μονοπατιού- και να χαμογελάει στους ορειβάτες του Ε.Ο.Σ. Χαλκίδας που, κάθε πρώτη Κυριακή του Νοέμβρη, ετοιμάζονται να περπατήσουν 10 χλμ καλύπτοντας μια υψομετρική διαφορά 500 μ. πάνω στο μονοπάτι που εύλογα μετονομάστηκε σε μονοπάτι της Ηρώς